Zainspirowany wpisem w social mediach mojego kolegi po fachu (na temat diety niskoinformacyjnej), postanowiłem zadać sobie trud opracowania łatwego i pomocnego schematu w zakresie doboru i selekcji źródeł informacji na temat panującej pandemii.

Kwestia wydaje się być szalenie ważna, jako że jakość informacji, którymi zasilamy nasze umysły ma bezpośrednie przełożenie na to jak się czujemy. A to już, pociąga za sobą całą lawinę konsekwencji, np. społecznych – tak daleko idących, jak wielu ludzi mamy w bezpośrednim kontakcie ze sobą.

Od pierwszych tygodni aktualnych okoliczności życia, staram się trzymać pewnego schematu wg, którego odżywiam się informacjami na temat wirusa, w odpowiednio zbilansowanej diecie. Dzięki temu zauważyłem znaczną poprawę samopoczucia i istotnie ograniczyłem kontakt z mediami mainstream’owymi (jedno wynika z drugiego), przy jednoczesnym nadążaniu za tym “co w trawie piszczy”.

Schemat oparłem na kryteriach doboru i selekcji informacji. Same źródła, które wybrałem oczywiście są z całą pewnością najlepsze dla mnie, co wcale nie musi oznaczać, że będą i dla Ciebie (ma na to wpływ światopogląd, subiektywność, interpretacja i wiele innych czynników). Już dzisiaj widać, że jest tyle rekomendowanych źródeł wiedzy, ile osób i tez, które próbują swoją aktywnością w temacie dowieść.

Ja postawiłem na trzy kluczowe kryteria, którymi kieruję się w dobrze źródeł informacji. Wg nich, informacje powinny być:

WAŻNE – co muszę wiedzieć, aby zachowywać się w zgodzie z aktualnie obowiązującymi rekomendacjami i zasadami zachowań społecznych, wynikającymi z wprowadzanych rozporządzeń, przepisów i reguł.

MERYTORYCZNE – zrozumienie wirusa oraz jego wpływu nasze życie i zdrowie, to z całą pewnością działka interesująca dla: lekarzy specjalistów, biologów, biotechnologów, laborantów, analityków medycznych, specjalistów w zakresie badań molekularnych, chemików etc. W związku z tym szukam wiedzy w miejscach, w których publikują i z którymi się identyfikują.

ZASOBNE – każda informacja może na nas wpływać (w uproszczeniu) na dwa różne sposoby. Może wywoływać negatywne emocje, albo przeciwnie, poprawiać nasze samopoczucie (bądź nie pogarszać). Ponieważ życie toczy się cały czas (a wraz z nim wszystkie sprawy, w które jesteśmy zaangażowani), zdecydowanie wolę wypełniać się pozytywnymi emocjami, które są konstruktywne i wspierają mnie w podejmowaniu codzienności. Należy również pamiętać o konsekwencjach zdrowotnych negatywnych emocji, które przy dłuższej ekspozycji na nasze ciało, mogą być groźniejsze od samego wirusa (np. stres i jego konsekwencje).

Kto wie, może ten prosty model pomoże i Tobie w porządkowaniu przekazów, które wpuszczasz do świata własnych przemyśleń i emocjonalnych konsekwencji.

W każdym razie miłego oglądania, zdrowia i wytrwałości.

Być może widzieliście film “Epidemia” (prod. 1995, USA) z Dustinem Hoffmanem w roli głównej. Być może nawet słyszeliście wystąpienie Billa Gates’a z 2015 roku, wygłoszone dla inspiracyjnej platformy TED.com, na którego początku rzucił kluczowe dzisiaj zdanie:

“Jeśli coś zabije 10 mln ludzi w ciągu najbliższych dekad, będzie to z całą pewności wysoce zakaźny wirus…”.

Nie nadużyję, jeśli powiem, że większość z nas, gdzieś tam z tyłu głowy miała świadomość, że zagrożeniem dla ludzkości, obok zmian klimatycznych, mogą być mikroorganizmy, które pod osłoną “niewidzialności” oraz globalnego manifestu wolności, mogą uderzyć w ludzkość z niebywałą skutecznością. Niestety mierzoną nie tylko zdrowiem i życiem, ale również potężnym zaburzeniem ekonomiczno-politycznego ładu, którego to konsekwencje mogą przyjąć długoterminową perspektywę.

Kiedy to piszę, kończy się marzec 2020 roku. Siedzę w domu, z którego pracuję, uczę się i żyję jak wcześniej, tylko że przez całą dobę – bez przerwy i bez zbędnego opuszczania lokalu. Staram się zbierać informacje napływające ze świata, który stanął w obliczu globalnej walki z wirusem #Covid-19 – wysoce zakaźny, groźny i paraliżujący przeciwnik.

To już trzeci tydzień w trybie: “wszystko na nowo”, a zapowiada się co najmniej 8 kolejnych, zanim pojawi się przestrzeń do powolnego powrotu do czasu “sprzed”.

Ponieważ nie jestem wirusologiem, lekarzem specjalistą, ani ekspertem od zarządzania kryzysowego, powstrzymam się od jakichkolwiek analiz merytorycznych tematu pandemii. Pracuję jednak z ludźmi i analizą ich zachowań, dlatego to właśnie w tej materii pozwoliłem sobie nagrać krótkie video w ramach cyklu #NormalnieO.

Wiedząc jak mniej więcej przebiega krzywa rozwoju tej pandemii (czerpię garściami z analiz kolegów, którzy międzynarodowo wymieniają się wiedzą na temat wyzwań korporacyjnych i radzenia sobie z rozproszonymi zespołami), dostrzegam szalenie ważną kwestię do analizy, a mianowicie nasze emocjonalne radzenie sobie w okolicznościach zmiany trybu życia, z naciskiem na społeczną izolację.

Pracujemy zdalnie. Wchodzimy w role bycia tatą, mamą, mężem, żoną, kolegą, koleżanką, opiekunem, nauczycielem, liderem, specjalistą, menedżerem, córką, synem, sąsiadem, sąsiadką…Wszystkie znamy i rozumiemy, ale nigdy dotąd nie musieliśmy piastować ich na raz, bez możliwości odskoczenia. Oderwani z dnia na dzień od rytmu i schematu, do którego zdążyliśmy się już przyzwyczaić.

Z całą pewnością jest wiele wątków i zagadnień, które wymagają rozmowy, wsparcia i inspiracji w ramach poruszonej kwestii. Ja zacząłem od dwóch bardzo prostych, codziennych strategii, dzięki którym wprowadzamy w nową codzienność pierwiastek kontrolowanego porządku, szczyptę przewidywalnego spokoju i fragment perspektywy, która studząc emocje, pozwala spojrzeć na sprawy rozsądniej (a na pewno skuteczniej).

Obejrzyj ten odcinek, i sprawdź czy również należysz do ludzi, którym te obie, proste strategie pomagają przechodzić w kolejny dzień…

…o jeden mniej do normalności.

Na koniec załączam link do oficjalnej strony Ministerstwa Zdrowia, gdzie znajdziesz wszystkie oficjalne informacje oraz zalecenie w związku z panującym koronawirusem: Koronawirus Oficjalna Strona

#KOMUNIKACJA

Prosisz współpracownika o podjęcie określonego działania. Wszystko rysujesz klarownie, konkretnie i na temat. Tak przynajmniej sądzisz do chwili kiedy okazuje się, że to co powiedziałeś zmarnowało jedynie Wasz czas i energię, ponieważ zakładany rezultat, został w fazie… Czytaj więcej…

#PERSWAZJA

Rynek „rozwojowy’ pokochał to pojęcie. Raczej ten proces, którego sztuka miałaby gwarantować w zorientowanym na cele świecie, wysoką skuteczność w ich realizacji. Niestety sprzedawana tak, jakby słowo  „skuteczność” miało być przysłonięte pojęciem „łatwość”. W pewnym sensie łatwość w „upychaniu” innym tego, czego Czytaj więcej…

#OSOBOWOŚĆ

Często pytam uczestników warsztatów, które prowadzę o to, co tak naprawdę czyni nas unikalnymi i odpowiada za naszą tożsamość? Po krótkiej wymianie zdań docieramy do pojęcia: „osobowości”. Wówczas pada, jak się okazuje w praktyce odpowiedzi, jedno z trudniejszych pytań. Mianowicie: Czytaj więcej…

Dzisiaj jest sobota, ostatnia „handlowa” przed pierwszą „niehandlową” niedzielą. Jestem z pokolenia 80’, czyli z czasów o których dzisiaj mówi się po to, aby docenić to co mamy. Ileż to ja się razy nasłuchałem: „Teraz to jest luksus w porównaniu z tym jak było kiedyś…”. Albo bardziej jak kiedyś “nie było”. Czytaj więcej…